Monday, August 3, 2015

गोष्ट एका राजाची.....

"I had written this post for my sister in law to brief her about my brother's personality... few days before/after their marriage. Just when he is going to celebrate his 31st brithday, I am reproducing this piece as a birthday gift to him"
*****
गोष्ट आहे एका राजाची. राजा मनाचा, राजा मनात साठवलेल्या हजारो क्षणांचा  ..
राजपुत्राचा राजा होताना बराच काळ गेला. राजपुत्र  भावंडांमध्ये सगळ्यात मोठा, त्यामुळे अगदी लहानपणापासून राजपुत्राला बर्याच गोष्टी भावंडांसाठी सोडून द्याव्या लागल्या. मोठा असल्यामुळे त्याच्याकडून नेहमीच मोठ्या अपेक्षा ठेवण्यात आल्या, पण राजपुत्राने कधीच त्या बद्दल तक्रार केलेली आठवत नाही. 

शाळेत असताना राजाला नेहमीच अभ्यासाबरोबर लहान भावा-बहिणीच जबाबदारी घ्यावी लागायची.  अभ्यासात हुशार असलेल्या राजाला एक example म्हणूनच नेहमी पाहण्यात आले. त्यामुळे मुलींशी मैत्री, मस्ती , दंगा ह्या गोष्टींची मुभा राजपुत्राला कधी मिळालीच नाहि. कदाचित मनातअसूनसुद्धा राजपुत्राला ह्या गोष्टी करता आल्या नाहीत. नुसत्या सख्या भावंडआनमध्येच नाही तर मामा मावशी काका काऊ ह्याच्या मुलांमध्ये सुधाराजपुत्र सगळ्यात मोठा असल्यामुळे त्याच्याकडून जास्त अपेक्षा होत्या. पुढचं सुकाणू मार्गी लागला तर मागची भावंड मार्गी लागतील अशी कदाचितत्या सगळ्यांची धारणा असू शकेल. पण ह्यामुळे राजपुत्राच्या वाट्याला कौतुकापेक्षा सल्ल्यांचे घावच जास्त आले. राजपुत्राच्या मनाचा मोठेपणा हाचकि राजपुत्राने ते सगळे शांतपणे सहन केले. बोलणारे सगळे आपल्या भल्यासाठी बोलताहेत हि शिकवण त्याने स्वतालाच नाही पण मागच्या भावडांना आपल्या वागणुकीतून घालून दिली. https://ssl.gstatic.com/ui/v1/icons/mail/images/cleardot.gif

राजपुत्र १०चि परीक्षा देऊन college ला जाऊ लागला. jr college केवळ २ shirt-pant वर काढलेला कदाचित तो college मधला एकमेव राजपुत्रअसेल. राजपुत्र नेहमी आपल्या journals आणि practicals मधेच बुडलेला असायचा. पुढे काळाप्रमाणे engineering ची हि पायरी आली. राजपुत्रालास्वताचा मार्ग स्वतः बनवायचा होता. दिशादर्शक नसताना हे करणे वाटते तेवढे सोपे नव्हते. बरेचसे लोक नुसते सल्ले देण्यात मग्न असताना राजपुत्राने engineering हि  केले. थोड्याफार struggle नंतर TCS मध्ये job हि मिळाला. 

राजपुत्राचा स्वभाव हे त्याच्या आत्तापर्यंतच्या आयुष्याचे प्रतीबिब्म आहे. सुरुवातीपासूनच थोडा बुजलेला, लाजाळू म्हणावा असा आणि फार कमीलोकांबरोबर मनमोकळा संवाद साधणारा आहे. कोणताही निर्णय घेण्यापूर्वी १०० वेळा खात्री करून घेणे हे तो मुद्दाम करतो असे नाही (कधी कधी ह्यागोष्टीचा आपल्याला राग येणे हि संभव आहे) पण हे त्याच्या स्वभावातच आहे. कोणत्याही निर्णयाची जबाबदारी ती पेलवेल कि नाही ह्याची खात्रीकरण्यात त्याचा जास्त वेळ जातो ज्यामुळे कदाचित निर्णय घेण्याची वेळ टळून जाण्याचा धोका उद्भावू शकतो. अशा वेळी त्याला आधार आणि confidence देण्याची गरज असते. जर योग्य साथ मिळाली तर राजपुत्र कोणतीही कामगिरी फत्ते करू शकतो. 

राजपुत्र अमेरिकेला जाण्याचा दिवस आठवतो …. बहिणीची त्याला फोटोफ्रेम देण्यासाठीची धडपड आठवते… mummy ची लाडू बनवून देताना झालेलीपळापळ आठवते… (माझे काय झाले ते सांगत नाही…) पप्पांचा दाटून आलेला गळा आठवतो … airport च्या दरवाजाच्या एका बाजूला नात्यांचा ओलावा आणि दुसय्रा बाजूला स्वप्नांची ओढ अशा  पेचात सापडलेला राजपुत्र आठवतो. अमेरिकेला जाउनसुद्धा घरच्यांना न विसरता फोन करणारा राजपुत्र स्वतःला एका वेगळ्याच उंचीवर घेऊन जातो. 

राजपुत्राचा लग्न झाल्यावर आत्ता वेळ आली आहे ती राजासारखा वागण्याची ... राजासारखा राहण्याची… त्याच्या आत्तापर्यंतच्या खेळीला सलाम करून आणि नव्या खेळीसाठी शुभेच्छा देऊन हि कथा सम्पवतो… 
 ****